Сёння, каб знайсці цішыню і супакой, мы будзем вучыцца паўтараць вельмі важнае слова. Спачатку звярніце ўвагу, у якім месцы вы знаходзіцеся зараз… як сябе адчуваеце… што адбываецца з вамі… і аддайце гэта ўсё Богу… Потым папрасіце ў Яго ласку, якой прагнеце ў малітве… Магчыма, пазнаць і прыняць Езуса як свайго Пана… як Месію… альбо звярніцеся да Яго з іншай патрэбай сэрца… Затым засяродзьцеся на арамейскім слове Maranatha, якое азначае «Прыйдзі, о, Пане», і паўтарайце яго ў рытме дыхання… Maranatha… на працягу некалькі хвілін… Калі штосьці будзе адцягваць вашую ўвагу, проста вярніся да слова.

• Езус, Месія... памазанец ... дадзены, як абяцана, ад Абрагама і ўсіх яго патомкаў, чаканы з вялікім нецярпеннем праз вельмі доўгі час. І ўсё ж, габрэйскі народ – з якім Бог усталяваў асаблівыя адносіны і заключыў Запавет – не пазнаў, калі Ён прыйшоў, і таму не прыняў Яго.
• У якой меры гэты вобраз закранае вас? Чаму, на вашую думку, так многія памыліліся ў Езусе і не пазналі, што Ён – Той, каго яны чакалі? Кім для вас ёсць Езус? Ці пазналі б вы Яго, калі б Ён зноў уцелавіўся ў сённяшнім свеце? Хто, або што, паўстае ў вашым уяўленні ў адказ на пытанне Езуса: “А вы кім лічыце Мяне?” (Лк 9,20).
• Скрозь усё Евангелле Ян ужывае слова “вера” ў якасці дзеяслова. Для многіх паняццю веры адпавядае дактрына, але для Яна Евангеліста вера – не шэраг дактрынальных і рэлігійных заканадаўчых актаў, прытрымлівацца якіх людзі абавязаныя; у Евангеллі паводле Яна верай акрэсліваюцца жывыя і дынамічныя адносіны з Езусам. Верыць у Езуса – значыць, поўнасцю даверыцца Яму. Ці заўсёды вы разумееце і стараецеся праяўляць сваю веру ў Езуса як адносіны?
• Такое стаўленне да веры нагадвае нам, што мы належым да пілігрымуючага Касцёла і з’яўляемся часткай пілігрымуючага народу, які змяняецца пад уплывам свету, у якім мы жывем. З такой перспектывы, вера – як дзеяслоў, як няспыннае развіццё адносінаў –  ці напаўняе вас жыццём? І наступные пытанне: у чым яна з’яўляецца цяжкай, магчыма, нават выклікам для вас? У сваіх адносінах з Езусам ці давяраеце Яму настолькі, каб аддаць у Яго рукі сваё жыццё? Усяго сябе цалкам?.. Кожную патрэбу і памкненне? Што вам неабходна зрабіць, каб паглыбіць адносіны даверу паміж вамі і Езусам?
• Езус быў адпрэчаны сваім народам – людзьмі, якія, як Ён лічыў, ведалі Яго найлепш, і з якімі Ён імкнуўся ўвайсці ў глыбокія і працяглыя адносіны. Паспрабуйце ўявіць, як адчуваў сябе Езус. Балюча пакрыўджаным? Пагарджаным? Непатрэбным?
• Узгадайце час, калі вы або важная для вас справа былі адкінутыя... Выпадак, калі вас прымусілі адчуць, што вы пацярпелі няўдачу... што аказаліся не на вышыні... што ў вашых прапановах было мала карысці. Якія пачуцці ахоплівалі вас тады?
• Ці разумееце, што часам і вы адкідалі іншага чалавека падобным чынам?
• Гледзячы з перспектывы часу, як вам здаецца, ці можна было нечаму навучыцца, пасталець ці атрымаць благаслаўленне, перажываючы падобныя сітуацыі?
• Ян паказвае нам, што адказам Езуса на тое, што народ адвярнуўся ад Яго, былі адкрытасць і прыняцце. Езус і зараз кліча кожнага чалавека, нягледзячы на пагарду і высмейванне, якое спазнае ад людзей… Ён адкрывае для іх магчымасць блізкіх адносінаў з Ім і з Айцом – адносінаў, якія ў роўнай ступені  ўключаюць усіх, незалежна ад статусу, багацця або радаводу, што адлюстроўвае словы Езуса пра Апошні суд: Тое, што вы зрабілі аднаму з гэтых братоў Маіх меншых, вы Мне зрабілі” (Мц 25, 31-46).
• Вы – Божае дзіця, але што гэта значыць для вас? Ці аказвае істотны ўплыў на жыццё? Як вы трымаецеся прыкладу Езуса, сустракаючы на сваім шляху розных людзей? Ці аднолькава зычліва прымаеце ўсіх, безуважна да статусу, колеру скуры, паходжання, узросту і г.д.?
• Рыхтуючыся падчас Адвэнту адкрыць дзверы Хрысту, які нароўні нараджаецца ў кожным чалавеку, падумайце аб дзвюх або трох рэчах, якія добра было б вам зрабіць, каб пераадолець існуючыя ў галаве і сэрцы бар’еры, што перашкаджаюць вам бачыць і сустракаць кожнага вачамі Езуса.