Слова Божае
Езус пайшоў на Аліўную гару, а раніцай зноў з’явіўся ў святыні. І ўсе людзі ішлі да Яго, а Ён сеў і вучыў іх.
Прывялі тады кніжнікі і фарысеі да Яго жанчыну, якую злавілі на чужаложстве. Паставілі яе пасярэдзіне і сказалі Яму: Настаўнік, гэтую жанчыну злавілі на чужалостве. А Майсей наказаў нам у Законе каменаваць такіх. А Ты што скажаш?
Яны казалі гэта, бо выпрабоўвалі Яго, каб мець у чым абвінаваціць Яго.
Але Езус, схіліўшыся, пісаў пальцам па зямлі. Калі ж пыталіся ў Яго далей, Ён выпрастаўся і сказаў ім: Хто з вас без граху, няхай першы кіне ў яе камень. І зноў, схіліўшыся, пісаў па зямлі.
Яны ж, калі пачулі гэта, выйшлі адзін за адным, пачынаючы са старэйшых. Застаўся адзін Езус і жанчына, якая стаяла пасярэдзіне.
Езус выпрастаўся і сказаў ёй: Жанчына, дзе яны? Ніхто не асудзіў цябе? Яна адказала: Ніхто, Пане. Езус сказаў ёй: I Я не асуджаю цябе; ідзі, і адгэтуль больш не грашы.
Ян 8,1-11
Разважанні да сённяшняга Слова Божага
ActiveDefault- Езус – Той, хто ніколі не асуджае нас, нават калі мы асуджаем саміх сябе. Позірк Езуса на жанчыну, якой вынеслі прысуд, выратаваў яе – позірк Божай і вечнай любові. У малітве мы можам перанесці ўвесь сорам і віну свайго жыцця ў гэтую гісторыю прабачэння і пачуць словы, сказаныя кожнаму з нас: “Я не асуджаю цябе”.
- Калі б Езус для мяне напісаў нячутнае пасланне – “пальцам па зямлі”, што б у ім было?
Разважанні да сённяшняга Слова Божага
ActiveDefault- Недахопы іншых людзей, якія мы з цяжкасцю пераносім, - гэта часта нашыя ўласныя недахопы (часам вельмі добра замаскіраваныя). Раздражненне, якое мы адчуваем у адносінах да іншых, - гэта часцей за ўсе раздражненне на сябе самога. Кожнае каменне, якім я запасаюся для кідка ў кагосьці іншага, гняце мяне самога. Сёння я малюся, каб Пан дапамог мне заставіць каменне злосці і абурэння на зямлі і зрабіцца вольным.
- Часам нас перапаўняе пачуццё віны. У вушах гучаць галасы абвінаваўцаў. Не ў моцах паварушыцца ад страху, мы чакаем прысуду. Пане, як тая жанчына з сённяшняга чытання, няхай мы пачуем, як абвіноўваючыя галасы растворацца ў паветры, пакуль не застанецца только адзін голас, які кажа нам ісці далей і больш не грашыць.
Разважанні да сённяшняга Слова Божага
ActiveDefault- Недахопы іншых людзей, якія мы з цяжкасцю пераносім, - гэта часта нашыя ўласныя недахопы (часам вельмі добра замаскіраваныя). Раздражненне, якое мы адчуваем у адносінах да іншых, - гэта часцей за ўсе раздражненне на сябе самога. Кожнае каменне, якім я запасаюся для кідка ў кагосьці іншага, гняце мяне самога. Сёння я малюся, каб Пан дапамог мне заставіць каменне злосці і абурэння на зямлі і зрабіцца вольным.
- Часам нас перапаўняе пачуццё віны. У вушах гучаць галасы абвінаваўцаў. Не ў моцах паварушыцца ад страху, мы чакаем прысуду. Пане, як тая жанчына з сённяшняга чытання, няхай мы пачуем, як абвіноўваючыя галасы растворацца ў паветры, пакуль не застанецца только адзін голас, які кажа нам ісці далей і больш не грашыць.
Разважанні да сённяшняга Слова Божага
ActiveDefault- Недахопы іншых людзей, якія мы з цяжкасцю пераносім, – часта з'яўляюцца нашымі ўласнымі недахопамі, прытым добра замаскіраванымі. Раздражненне, якое мы адчуваем у адносінах да іншых, – часцей за ўсе раздражненне на саміх сябе. Кожны камень, якім я вырашаю кінуць у кагосьці, трапляе ў мяне самога. Сёння я малюся, каб Пан дапамог мне выпусціць з рук каменне злосці і абурэння і зрабіцца вольным.
- Часам нас перапаўняе пачуццё віны. У вушах гучаць галасы абвінаваўцаў. Мы застыгаем нерухома ад страху, чакаем прысуду. Пане, як той жанчыне з сённяшняга чытання, дазволь нам пачуць, як асуджальныя галасы растворацца ў паветры, пакуль не застанецца только адзін голас, які кажа нам ісці далей і больш не грашыць.
Разважанні да сённяшняга Слова Божага
ActiveDefault- Аўстралійскі тэолаг і бібліст Джон Пэйнтэр звяртае ўвагу на адну важную рэч, якую лёгка прапусціць у гэтым урыўку: “Абвяшчэнне прабачэння стаіць першым і не абумоўліваецца навяртаннем з граху. Хутчэй, адварочванне ад граху вынікае з досведу прабачэння”. Ці веру я ў магчымасць радыкальнага прабачэння?
- Часта кажуць, што лягчэй даць, чым прыняць. Ці здаралася так, што мне было лягчэй дараваць, чым паверыць, што мяне прабачылі? Ірландскі езуіт, благаслаўлёны Джон Саліван, заклікаў рэкалектантаў: "Заўсёды пачынайце. Адпускайце мінулае. Святыя заўсёды пачыналі. Так яны сталі святымі”.
Разважанні да сённяшняга Слова Божага
ActiveDefault- У сённяшняй евангельскай гісторыі, як і ў шматлікіх іншых эпізодах, да Езуса скіроўваюць пытанне адносна інтэрпрэтацыі Закону Майсея. Як заўважае евангеліст, суразмоўцаў Езуса насамрэч не цікавіла праўда і справядлівасць, але яны хацелі «падлавіць» Настаўніка з Назарэта, паставіць Яго ў цяжкую сітуацыю.
- Калі б Езус апраўдаў жанчыну, Яго б асудзілі за патуранне граху. Калі б Ён згадзіўся са строгасцю майсеевых прадпісанняў, супярэчыў бы свайму ўласнаму вучэнню пра міласэрнасць і прабачэнне, і ў дадатак сцвярджаў бы права ізраэльцянаў караць смерцю насуперак рымскаму закону, які надаваў гэтае права выключна імперскай ўладзе.
- Такім чынам Закон і лёс чалавечай асобы становяцца прадметам маніпуляцыі дзеля знішчэння апанента. Паводзіны кніжнікаў і фарысеяў здраджваюць іх прадузятасць: чаму яны прыводзяць толькі жанчыну, а гатовыя пакінуць без пакарання мужчыну, з якім яна была?..
- <...> Езус прыйшоў не дзеля таго, каб адмяніць Закон ці Прарокаў, а каб выканаць (пар. Мц 5, 17): каб канчаткова аб’явіць, што Пан — Бог міласэрны, літасцівы і цярплівы, які захоўвае міласэрнасць на тысячу пакаленняў (пар. Зых 34, 6–7), які не жадае смерці грэшніка, але каб той навярнуўся і жыў (пар. Эзх 33, 11), які паслаў Сына свайго ў свет, не для таго, каб судзіць свет, а каб свет быў збаўлены праз Яго (пар. Ян 3, 17). Езус сваёй крывёю «падпіша» Новы Запавет, праз які чалавек становіцца справядлівым не дзякуючы «справядлівасці, якая паходзіць з Закону, але з тою, якая паходзіць з веры ў Хрыста», як сёння кажа святы Павел у другім чытанні (Флп 3, 9). Езус сваім пальцам перакрэслівае гісторыю нашых грахоў, калі мы звяртаемся да Яго ўсім сэрцам як да адзінага нашага Збаўцы; Ён піша ў Кнізе Жыцця новую старонку для кожнага, хто ў Яго верыць і даручае сябе Яму цалкам.