Звычайна мы разумеем укрытае жыццё Езуса як штодзённае жыццё на працягу прыкладна 30-ці гадоў у Назарэце, разглядаючы гэты час як падрыхтоўку да працы і публічнага служэння, якому Езус цалкам прысвяціў сябе ў апошнія гады жыцця. У такім разуменні ўкрытае жыццё азначае прабыванне па-за публічнасцю і без актыўнай дзейнасці. Вельмі відавочна і правільна так разумець гэты выраз, і гэта сведчыць пра вялікую таямніцу. Калі мы ацэньваем выпрабаванні, якія чакалі Езуса ў публічным жыцці, вялікі памер і абсяг апостальскай працы на працягу апошніх трох гадоў Яго жыцця, то міжволі здзіўляемся, чаму Ён так доўга чакаў, каб распачаць яе. Сэрцы вельмі многіх людзей змяніліся і напоўніліся жыццём праз сустрэчу з Езусам, праз Яго канкрэтны дотык, Яго уплыў на іх жыццё. Сваім жыццём і духам Ён прыцягваў і запальваў цэлыя натоўпы. І ўсё ж засталіся многія, у жыццё якіх Ён не ўвайшоў і чые сэрцы Ён не закрануў настолькі асабіста проста таму, што не хапіла часу і сілаў (натуральныя чалавечыя абмежаванні). Калі б Ён не заставаўся ў невядомасці столькі часу, ці не паўплываў бы Ён на больш людзей? Можа, Яго апостальства было б больш эфектыўным і ахапіла б больш людзей? Гэта неверагодная таямніца, якую мы не павінны проста абмінуць.

Таямніца не праясняецца ад­ным толькі ўсведамленнем культурнай сітуацыі Палесціны І стагоддзя. Таямніца застаецца. Што Айцец хоча сказаць пра сваё бачанне жыцця праз схаванае жыццё Езуса? На Апошняй Вячэры Езус гаворыць Філіпу словы, якія праліваюць святло на глыбінную сутнасць гэтага чалавека з Назарэта: «Хто бачыў Мяне, бачыў Айца» (Ян 14, 9). Гэтае выказванне ў пэўным сэнсе нічога не тлумачыць. Але яно з’яўляецца прынцыпам інтэрпрэтацыі ўсяго іншага. Яно гаво­рыць нам, Хто адкрывае, а таксама Хто і што адкрываецца ў кожным імгненні і ў кожнай падзеі жыцця гэтага Чалавека.

Атрымліваецца, што ў гадах, праведзеных у Назарэце, хаваецца поўнае бачанне жыцця, поспеху і праўдзівых каштоўнасцяў у прасторы веры, і яно адкрывае шлях нашага Айца, які моцна адрозніваецца ад нашых шляхоў (гл. Іс 55, 8–9), і гатовае адкрыцца ўважліваму і засяроджанаму сэрцу. У сучаснай агрэсіўнай, арыентаванай на поспех культуры сэрцу верніка неабходна глыбока і рэгулярна адчуваць містычную моц і цярплівасць Езуса з Айцом, якімі былі напоўненыя ўкрытыя гады ў Назарэце.

І нарэшце, успрымаць укрытае жыццё Езуса найперш як падрыхтоўку, адасобленую ад публічнай дзейнасці, — гэта занадта неглыбока і абмежавана. Укрытае жыццё Езуса — гэта яшчэ і апісанне веры, якою жыў Езус у зямным жыцці, і веры, якой жыве кожны з нас, калі імкнецца наследаваць Яго. Гэтак ціха, але рашуча ўкрытае жыццё Езуса выходзіць за вузкія межы Назарэта. Яно і надалей будзе развівацца, дзякуючы многім сустрэчам, і прывядзе да найглыбейшага і найбольш асабістага пазнання Айца ў неверагодных падзеях Укрыжавання.

Джордж А. Ашэнбрэнэр SJ

Пераклад з англійскай мовы Юліі Шэдзько. Увесь артыкул: https://www.jezuity.by/2018/10/03/укрытыя-у-езусе/