Тэрміны “духоўны” і “рэлігійны” досыць узаемазамяняльныя, і часцей за ўсё людзі называюць сябе “духоўнымі, але не рэлігійнымі”. Юзаф і Марыя, паводле Евангелля ад Мацвея, вельмі духоўныя людзі. Яны пераадольваюць цяжкасці, дзякуючы ўнутраным рэсурсам. Не трэба доўга тлумачыць, якія цяжкасці і праблемы, бо мы добра знаёмыя з гісторыяй нараджэння Езуса. Гэтыя ўнутраныя рэсурсы робяць іх адрытымі да здарэнняў, у якіх Божыя памкненне і ласка падштурхоўваюць іх у бяспечнае месца, хоць часам ім хочацца сесці хаця б на хвілінку і перадыхнуць.

Евангелля паводле Мацвея, тым не меней, паказвае, наколькі яны заглыбленыя ў рэлігію свайго часу. Цытаты са Старога Запавету паказваюць, што такія моманты з’яўляюцца часткай нечага большага, і яны самі – важная яго частка. Рэлігія і духоўнасць – гэта адно. Азначэнне духоўнасці, якое я не магу забыць, паведамляе, што яна ёсць мастацтвам ствараць сувязі. У сваіх малітвах і развагах мы спрабуем звязацца з некім ці з нечым, што можа дапагчы нам зрабіць шлях простым і знайсці “Эмануэля”, ці Бога, які з намі (Мц 1:23). Калі мы застанемся проста духоўнымі (калі гэта наогул магчыма), тады ў нас не застанецца нічога, з чым можна было б звязацца. Добрая рэлігія дапамагае нам стварыць глыбокую сувязь праз рытуалы, людзей, мудрасць і традыцыі.

Алан Хільярд