Мы павінны павялічыць сваё сэрца да меры сэрца Езуса. Колькі ж гэта працы! Але толькі гэта патрэбна. Зрабіўшы так, зробім ўсё. Трэба так любіць усіх, каго мы сустракаем, як Бог іх любіць. Паколькі мы жывём у часе, маем любіць кожнага з нашых бліжніх, не захоўваючы ў сэрцы ніякіх рэштак прыхільнасці да брата ці сястры, якіх сустрэлі хвілінай раней. Бо, па сутнасці, гэта той самы Езус, якога мы любім ва ўсіх. Калі ў сэрцы засталіся рэшткі прывязанасці, значыць, папярэдніх брата ці сястру мы любілі дзеля нас ці дзеля іх… не дзеля Езуса. Вось у чым праблема.

Наша найважнейшая задача – захоўваць чысціню, якая паходзіць ад Бога, а гэта значыць: трываць у любові, як Езус. Таму, каб мець чыстае сэрца, нам не трэба яго абядняць і душыць у ім любоў: нам неабходна пашырыць сваё сэрца да меры сэрца Езуса і любіць усіх. І як адной маленькай святой гостыі з мільёнаў гостый на зямлі дастаткова, каб накарміць нас Богам, так і адной асобы, якую Божая воля ставіць побач з намі, дастаткова, каб даць нам камунію з чалавецтвам, якое з'яўляецца містычным Езусам.

К’яра Любіч