Езус выходзіць з пустыні «ў моцы Духа» і, як гаворыць Евангелле паводле Лукі, накіроўваецца ў сінагогу ў Назарэце, дзе Ён вырас. Езус старанна абірае для чытання ўрывак з кнігі прарока Ісаі: «Дух Пана Бога на мне, бо Пан намасціў мяне абвяшчаць добрую навіну ўбогім. Паслаў мяне перавязваць раны змучаных сэрцаў, прапаведаваць вызваленне палонным і вязням — свабоду; абвяшчаць год ласкі Пана» (пар. Іс 61, 1–2).

Хрыстус коратка каментуе гэты ўрывак, адкрываючы, Кім Ён ёсць. Айцец Пол Хіннебуш OP у кнізе «Малітва, у пошуку сапраўднасці» пісаў: «Святы Дух выклікае прагу па Айцу». Вось што ён меў на ўвазе: пасля перажытага досведу адзіноты ў пустыні Езус вяртаецца, поўны ўсёпаглынальнай прагі па Айцу, і ў Ім нарастае жаданне аб’явіць Айца ў служэнні ўбогім, палонным, сляпым, спакутаваным і ўсім, хто жыве ў патрэбе. Не дзіва, што натоўп агаломшаны цудоўнаю ласкаю, якой напоўненыя Яго словы! Асабісты глыбокі досвед прабывання сам-насам з Айцом у пустыні напаўняе словы Хрыста такой палкасцю і моцаю пераканання, якія не маглі ўзнікнуць іншым чынам. Відавочна, на Ім быў Дух Айца! <…>

Узрастанне ва ўкрытым духоўным жыцці з Айцом выяўляецца таксама ў частым адасабленні Езуса для малітвы. Немагчыма свярджаць, штó дакладна перажываў Езус, прабываючы ў малітве сам-насам з Айцом, у Яго любові і магутнасці, але нельга адмаўляць, што Хрысту быў неабходны гэты досвед асабістай сустрэчы з Айцом, і ад гэтых малітоўных адасабленняў вельмі моцна залежала і Яго духоўнае ўзрастанне, і ўсведамленне Яго місіі, кірунку, у якім трэба рухацца.

Джордж А. Ашэнбрэнэр SJ

Фрагмент артыкула Укрытыя ў Езусе перад Айцом

Пераклад з англійскай мовы Юліі Шэдзько. Часопіс “Наша вера” № 2 (88)