Сардэчна вітаем! Запрашаем вас затрымацца на некалькі хвілін у "Прасторы малітвы", каб пабыць з Богам – тут і зараз, перад экранам камп'ютара. У гэтым вам дапамогуць увядзенне ў малітву і ўрывак Святога Пісання, абраны на сёння.
Для разважання і малітвы на гэтым тыдні
Адно з маіх любімых казанняў гучыць так:
Адзін парафіянін, які звычайна хадзіў на святую Імшу часта, раптам перастаў прыходзіць. Па некалькіх тыднях святар вырашыў наведаць яго. Гэта было халодным вечарам. Святар застаў таго чалавека аднаго дома, ён сядзеў перад распаленым камінам.
Здагадваючыся, навошта святар прыйшоў, мужчына прывітаў яго і правёў яго да вялікага крэсла каля каміна. Святар усеўся, але нічога не сказаў. У цяжкай цішыні, ён проста сядзеў і глядзеў на агонь.
Прайшло некалькі хвілін, святар узяў абцугамі адзін з найярчэйшых вугельчыкаў і паклаў яго на другі бок каміна, зусім аднаго. Тады ён сеў назад на сваё крэсла, усё яшчэ ў маўчанні. Яны абое глядзелі на той вугельчык. Паступова полымя зменшылася, быў імгненны бліск, і агонь загас. Хутка стала холадна і мёртва. Святар зноў устаў, узяў халодны, мёртвы вугельчык і паклаў яго назад у сярэдзіну агня. Імгненна ён пачаў гарэць зноў святлом і цеплынёй гарачых вугельчыкаў вакол яго.
Мараль простая. Адзін вугельчык не можа гарэць сам па сабе, трэба шмат вугля, каб агонь не згасаў. Ні адзін хрысціянін не можа гарэць для Бога доўга без сталай падтрымкі Касцёла.
Пол О’Рэйлі SJ