User Settings

  • Background
  • Fade speed
  • Music
  • Text size
Choose a backgound theme.
Choose the speed the daily prayer fades between stages.
Choose music to play during the daily prayer.
Choose the size of the text for your daily prayer.

Сардэчна вітаем! Запрашаем вас затрымацца на некалькі хвілін у "Прасторы малітвы", каб пабыць з Богам – тут і зараз, перад экранам камп'ютара. У гэтым вам дапамогуць увядзенне ў малітву і ўрывак Святога Пісання, абраны на сёння.

Пачаць малітву »

Для разважання і малітвы на гэтым тыдні

Чаму людзі крыўдзяць адзін аднаго?

Істотную прычыну трэба шукаць у першасным, таямнічым разрыве чалавечага сэрца, аб чым нам кажа не толькі Біблія (пар. Быц 3, 1-24), але таксама многія старажытныя міфы іншых рэлігій. І гэты разрыў мы называем першародным грахом. Першы адыход чалавека ад Бога зруйнаваў еднасць і гармонію між людзьмі.

Гісторыя чалавечай крыўды неадлучна звязана з гісторыяй граху. Крыўда – наступства граху. Непасрэднае наступства зрывання забароненага плоду ў Эдэнскім садзе – гэта крыўднае абвінавачванне адно аднаго перад Богам. Ад часу той першай балючай крыўды ніводзін чалавек на зямлі не можа пазбегнуць досведу крыўды – ні яе спазнання на сабе, ні ўласнага прычынення пакутаў іншым. Кожны чалавек рана ці позна апынаецца перад досведам крыўды, сваёй ці чужой, і патрэбай яе прабачэння. Бо кожны грэх, здзейснены супраць бліжняга, уяўляе сабой пэўную форму крыўды.

Чалавек у граху – пасля граху – няздольны знесці сваё жыццё, таму намагаецца несправядліва перакінуць цяжар на іншых. І менавіта гэта з’яўляецца сутнасцю крыўды. Сатана крыўдзіць Еву, уцягваючы яе ў заганнае мысленне і бязбожнае пражыванне рэчаіснасці; Ева крыўдзіць Адама, дзелячыся з ім забароненым плодам; Адам, у сваю чаргу, крыўдзіць Еву, ускладаючы на яе ўвесь цяжар адказнасці за катастрофу ў раі; Ева спрабуе вызваліцца ад адказнасці за грэх, скідваючы праблему на злога духа. Гэта замкнёнае кола перакідвання з аднаго на другога крыўды і зла.

Калі чалавек не бачыць свайго граху, не вызнае яго перад Богам, то інстынктыўна шукае іншую істоту, на якую ён можа перакласці зло, якое спарадзіў. Гісторыя чалавецтва, з глыбока ўпісаным у яе грахом, ёсць таксама гісторыяй чалавечай крыўды. Усе войны, рэвалюцыі, грамадскія і палітычныя перавароты заўсёды звязаныя з чалавечай крыўдай. Перамога адных народаў, класаў і грамадскіх груп спалучана з крыўдай іншых. Крыўда так глыбока ўкаранёная ў гісторыі, што ў некаторых грамадскіх і палітычных тэорыях яна лічыцца абавязковым элементам чалавечага прагрэсу. Аднак, хіба прагрэс чалавецтва як імкненне да большага дабра і шчасця чалавека можа быць пабудаваны на крыўдзе?

Юзэф Аўгустын SJ

Іншыя матэрыялы ад 'Прасторы малітвы'